Gazeteci Ruşen Çakır: "Bahçeli’nin ilk stratejik hatası Kürt sorununu yok saymasıysa, ikinci ve belki de daha büyük hatası Kandil’in kayıtsız şartsız Öcalan’a itaat edeceğini düşünmesi ya da umması olmuştur."
MHP lideri Devlet Bahçeli’nin DEM Parti’ye el uzatması, akabinde de PKK lideri Abdullah Öcalan’a yaptığı çağrı sonrası başlayan tartışmalar devam ediyor. CHP’li ve DEM Parti’li belediyelere kayyım atanmasıyla beraber Bahçeli’nin başlattığı süreç tartışmalarının sona erdiği ve sürecin bir tiyatro olduğu ifade ediliyor. Ancak bu görüşe katılmayan uzmanlar ve gazeteciler de var. Onlardan biri de gazeteci Ruşen Çakır…
Çakır, “Hem Bahçeli anlamında hem de kelimenin gerçek anlamında ‘devlet’in telaşla bir şeyleri artık çözmeye kalkıştığını düşünenler için durum farklı; üzerine durup tartışılmayı gerektiriyor. Soru aslında çok yalın ve basit: Neden çözemiyoruz? Aslında cevap da basit gibi: Öncelikle neyi, kimlerle, nasıl çözeceğimizde anlaşamıyoruz. Bana göre çözüm için başlığa çıkardığım üç realiteyi kabul etmek ve birlikte ele almak gerekiyor: Kürt realitesi, Kürt sorunu realitesi, Kürt siyasi hareketi realitesi” dedi.
‘İLK KEZ KÜRT REALİTESİNİ NET BİR ŞEKİLDE KABUL ETTİ’
Bahçeli’nin ilk stratejik hatasının Kürt sorununu yok sayması olduğunu belirten Çakır, şunları söyledi:
“İkinci ve belki de daha büyük hatası Kandil’in kayıtsız şartsız Öcalan’a itaat edeceğini düşünmesi ya da umması olmuştur.
Son “süreç”e bakalım: Bahçeli, belki de ilk kez bu kadar net bir şekilde “Kürt realitesi”ni kabul etti. Ekim ayından bu yana yaptığı grup konuşmalarının hiçbirinde o eski, kulak tırmalayan “Kürt kökenli vatandaşlarımız” gibi inkar tanımlamalarına başvurmadı, hepsinde birçok kez “Kürt kardeşlerimiz” dedi.
Fakat birçok kez de “Kürt sorunu yoktur” deme ihtiyacını hissetti. Neden böyle yapıyor? Galiba Kürt sorunu realitesini kabul etmenin, cumhuriyet projesininin önemli bir açıdan başarısız kaldığını kabul etmek anlamına geleceğini, daha önemlisi, bu sorunun çözümü için atılması gereken adımların “milli birlik ve bütünlük”e zarar vereceğini düşünüyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da uzun bir süredir Kürt sorununun varlığını reddettiğini biliyoruz. Fakat o Bahçeli’den farklı olarak bu sorunun bir zamanlar varolduğunu ama kendi iktidarlarında çözüldüğünü savunuyor.”
“Peki Kürt sorununu çözmeyeceksek neyi çözeceğiz? Bahçeli’ye göre tabii ki “terör” sorununu. Peki nasıl?” sorusunu yönelten Çakır, Medyascope TV’de yer alan yazısına şöyle devam etti:
“Erdoğan Brezilya dönüşü uçakta MHP lideriyle hiçbir farklı düşünceleri olmadığını söyleyip şöyle devam etti:
‘Eğer Cudi’de, Gabar’da, Tendürek’te, Bestler Deresi’nde biz terörle bir mücadele verdiysek bunun bir anlamı var. Şu anda oralarda görüyorsunuz artık terörün bir esamesi okunmuyor. Bizim şu anda derdimiz, Suriye içerisinde 30 kilometrelik o derinliği hiçbir zaman boşa geçmeyeceğiz. Ve orada da bu mücadelemizi kahraman Mehmetçiklerimizle beraber sürdürüyoruz.’
Görüldüğü gibi Erdoğan, devletin kadim “terörle tavizsiz, kökünü kurutana kadar mücadele” çizgisini iyice içselleştirmiş. Halbuki Bahçeli, PKK’yı yok etmek yerine silah bırakmasını sağlamak gibi kendisinden beklenmedik bir hedef benimsemişti. Bir diğer deyişle PKK ile mücadele konusunda Erdoğan ile Bahçeli son dönemde rolleri değişmişe benziyor. Bu noktada bir kez daha, her iki liderin ısrarla yalanlamasına rağmen aralarında ciddi bakış açısı farkları olduğunda ısrar ediyorum.
Hiç kuşkusuz Bahçeli’nin yaptığı en çarpıcı çıkış, Kürt sorunu realitesini inkar edip, Kürt siyasi hareketi realitesini kabul etmesidir. Amacı, hesabı, niyeti ne olursa olsun MHP liderinin, Öcalan’ı PKK sorununun çözümü için ana aktör olarak kabul etmesi, yanına DEM Parti’yi de katmasının hak ettiği ilgiyi gördüğünü düşünmüyorum. Bu noktada Kürt siyasi hareketinin, bütün temkinli pozisyon alışlara rağmen daha heyecanlı olduğunun altını çizmek lazım.
‘İKİNCİ VE BELKİ DE EN BÜYÜK HATASI’
Bahçeli’nin ilk stratejik hatası Kürt sorununu yok saymasıysa, ikinci ve belki de daha büyük hatası Kandil’in kayıtsız şartsız Öcalan’a itaat edeceğini düşünmesi ya da umması olmuştur.
Anlaşıldığı kadarıyla devleti yönetenlerin en azından bir bölümü, PKK’nın Ortadoğu’nun yeniden şekillenmesinde Ankara’nın istemediği bazı işbirliklerine girmesinden ciddi bir şekilde kaygılanıyor ve bunun için “sorunu kendi aramızda çözelim” diye özetlenebilecek bir yaklaşım benimsiyorlar. Fakat Öcalan ve DEM Parti’yi “biz”in içine alıp Kandil’i ve garip bir şekilde Selahattin Demirtaş’ı “onlar”ın parçası olarak görünce herhangi bir ciddi adım atmak mümkün olamıyor.
Sonuçta an itibariyle umutlu olmak mümkün değil ama karamsarlığa teslim olmak da doğru değil.”
